Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Math
Hallo Adriana,
Het is voor jou natuurlijk een hele geruststelling dat jouw echtgenoot in zoverre heeft geaccepteerd dat jij ‘gevallen’ bent voor luiers en plastic broeken. Ik heb al eens gezegd dat jij dat nog steeds niet weet waardoor, maar ik vermoed door een bijzondere gebeurtenis of relatie met een familielid, in jouw zeer vroege jeugd Dat kan jij je niet meer herinneren. Of zelfs iemand in het recente verleden. Een persoon die jij aardig vindt. Een uitzonderlijk iemand, dat wel. Iemand als ik, die dit zelf aan den lijve heeft moeten meemaken. De redenen hiervan heb ik jou verteld.
Daarom zag ik reeds aan jouw correspondentie met Ellen, (Anouk), dat jij op plastic broeken viel. Ondertussen weet ik ook waarom dat is. Maar dat maakt voor mij niets uit, meid. Ik begrijp jouw gevoelens zeer goed en ik voel mij zeer vereerd dit te weten. Ik kan hier met vrouwen veel beter over praten omdat jullie een veel beter inlevingsvermogen hebben. Ik vind dit alles geweldig.
In de alinea over die lege blaas was ik niet duidelijk. Als je blaas leeg is hoef jij natuurlijk niet naar het toilet. Dan heb je ook geen aandrang. IK bedoelde alleen te zeggen dat jij ervoor moet zorgen dat je blaas zoveel mogelijk leeg moet zijn, gelet op het functioneren van je nieren op de lange termijn. Ik neem aan dat je niet altijd graag midden in de nacht zin hebt om op staan en naar het toilet te gaan. Het goed functioneren van je nieren wordt ook bevorderd door regelmatig veel te drinken. Maar dat weet je, dus dan maar in de luier plassen en het risico van nat beddengoed te koop nemen? Ik denk het niet. Daarom wil ik ook altijd nadat ik wakker ben geworden naar het toilet gaan. Het maakt mij dan niets uit of ik,( in het luiergebied), droog of nat ben. Er zal dan zeker nog 0,4 liter urine nakomen. Op de lange duur is dat funest voor je nieren, als je blijft liggen in bed. Dat kun je vermijden door vaker ook midden in de nacht eens prinsheerlijk naar de WC te gaan. Daarna kun je met een goed gevoel weer een plastic broek aantrekken. Weet je, als ik nat ben voelt alles erg vies aan; vochtig en klam. Dan zou ik mij het liefst meteen opstaan en verzorgen. Dat gaat meestal niet meteen. Dan ben ik blij dat ik een plastic broek aan heb, die zorgt dat mijn pyjama en bed droog blijft.
Hoe mijn incontinentie ontstaat heb ik reeds uitgelegd. Gelukkig gebeurt dit niet iedere nacht. Precies wanneer ik weer eens met maag en darmklachten te maken krijg, valt echter van te voren niet te voorspellen. Gemiddeld 3 of 4 nachten per week. Dus als het gebeurt kan het zijn dat ik met een beetje pech, tegen 05.00u nat wakker word. Dan moet ik zeker nog vijf uur in bed liggen voordat ik (of de thuiszorg ) mij kan verschonen en te douchen. Om het risico van natte kleding en beddengoed te vermijden, sta ik dus vervroegd op en doe ik snel een droge Tenapants aan, in afwachting van de douchebeurt om 10.00 u. Op die momenten denk ik er niet aan dat ik een goede kwaliteit plastic broek aan heb. Daar kom ik pas achter wanneer ik om 8 of 9 uur pas wakker word. Twee uur wachten in bed, (tot 10 uur) durf ik wel aan. In de afgelopen tien jaar heb ik nog geen natte bovenkleding en beddengoed gehad. De thuiszorgverpleegster en mijn vrouw weten dit en vinden mijn aanpak ideaal. Zo behoed ik hen en voor mijzelf voor een hoop werk, tijd en ergernissen.
Ik begrijp dat het verhaal van Floris ook goed is afgelopen. Dat is winst. Inderdaad hoeft hij het nieuws van zijn hobby voorlopig niet wereldkundig te maken aan zijn vader, en aan andere gezinsleden die er niet zijn. Ik heb zelf vroeger, tot 2002.als touringcarchauffeur veel op de weg gezeten, weliswaar op de lijndienst en het WMO-vervoer, (gehandicapten en ouden van dagen). Dus ik ken de mentaliteit van de vader van Flores wel. Gemoedelijk, en veel verhalen vertellen.
Op 25 oktober is het gips definitief van mijn linkervoet verwijderd. Ik moet zeggen dat ik tot nu toe zeer tevreden ben over het resultaat van de stillegging van mijn teen. Die afwikkelscharnier was versleten en in de plaats daarvan heeft mijn chirurg hier een plaat vastgeschroefd. IK heb bij de afwikkeling van de voet bij het lopen geen pijn meer. Dus dit is ook winst.
De thuiszorg die heb is een ander verhaal. Toen ik in augustus in het ziekenhuis lag voor mijn voetoperatie, hadden de verpleegkundigen bij het CIZ de melding doorgegeven dat ik hulpbehoevend was, omdat ik naast mijn poliovoet ook de ziekte van parkinson had en tevens incontinent was. Dat vonden de zij een heel slecht combinatie; deze zouden het genezingsproces vrijwel zeker hinderen. Bijvoorbeeld, het vallen door evenwichtsstoornissen, geen of niet voldoende aangroei van botten aan de operatieve breuk. Inderdaad was er op 4 oktober nog te weinig bot aangegroeid, zodat het gips moest nog 3 weken langer om mijn voet bleef zitten. Gelukkig is dit verleden tijd.
Tot en met het jaar 2028 krijg ik verpleegkundige thuisverzorging. in principe voor maximaal 4 keer per week. Natuurlijk kan ik dat zelf regelen naar 2 of 3 keer per week. De andere dagen kan mijn vrouw mij helpen. Dat ik thuiszorg krijg is vooral een verlichting voor haar. Die thuiszorg kun je vergelijken met een Persoonsgebonden Budget, (zorg in natura).
Het zou gek zijn als ik met deze hoge indicatie de thuiszorg na vier maanden niet meer nodig zou hebben. Mijn toestand wordt er volgens de artsen echt niet beter op, uitgezonderd mijn voet, natuurlijk. Daarbij komen natuurlijk de bezuinigingen van het Kabinet om de hoek kijken. IK weet dat mocht ik deze indicatie weer nodig zal hebben, (en dat weet ik zeker), deze vanaf 2014 veel moeilijker aan te vragen is. Dan zal ik met mijn hoofd onder de arm naar het CIZ moeten gaan.
Een dezer nachten heb ik gedroomd over Susan, de verpleegster van het ziekenhuis, waarvan ik nog steeds niet weet wat er van haar geworden is en of ze nog steeds leeft. IK heb je in april of in mei bericht dat ik in een krantenartikel gelezen heb over het verongelukken van ene S.S.
Lieve Adriana, doe de groeten van mij aan jouw 4 mannen,
Math.
