Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Math
Hallo Henk,
Dat is lang geleden dat ik contact met je had. Oh, ik voelde mij helemaal niet aangesproken toen jij vond dat ik moeilijk deed over het onderhoud van plastic broeken. Sterker nog, ik kan mij dat heel goed indenken, dat jij en nog vele anderen zullen gaan denken aan de tijd die het kost om deze in een zachte toestand te houden. Dat is een van de nadelen van plastic broeken. Maar het is niet anders met deze zogeheten chemische artikelen. Maar de beloning is er dan ook naar; zachte plastic broeken, met een prima pasvorm. Het is maar waarvoor je kiest.
Jij bent in mijn ogen een persoon met een eigen mening en die respecteer ik. Ik vind verder dat jij het woord “dom” niet hoeft gebruiken, omdat mijn kennis van de natuurwetenschappen toevallig iets groter is dan een gemiddeld iemand. Trouwens, misschien weet jij zaken waar ik niets vanaf weet.
In de jaren vijftig en zestig hing de was bij ons massaal buiten aan de waslijn, omdat het in die tijd bij de gemiddelde huisvrouw, dus inclusief mijn moeder, nog niet zo bekend was dat straling van licht en UV afkomstig van de Zon en van daglicht, de weekmakers in plastic broeken afbreken. Wij kunnen niet allemaal evenveel van de natuur afweten, nietwaar? Plastic broeken worden net zoals een draagzak hard en gaan op den duur verkruimelen. Want als je deze broeken dan blijft gebruiken, moet je op een morgen niet verbaasd zijn dat je de elastieken als halsbanden voor je hond kunt gebruiken. Voor witte katoenen luiers maakt het niets uit of je deze buiten hangt , tenminste bij goede lucht. Deze ruiken dan erg fris. Los even van de privacy.
IK was vierde van de vijf kinderen in ons gezin. Mijn jongste zus is 4 jaar jonger dan ik. Ik kan mij haast niets herinneren van haar geboorte en de periode vlak daarna. Maar wel vanaf mijn vijfde jaar.Toen hing de luierwas en die van haar en van mij inderdaad aan de waslijn buiten. In de winter op de grote zolder. Toen had ik reeds polio, dus moest ik van mijn ouders wel katoenen luiers en plastic broeken dragen. Toen ik zo rond mijn dertiende jaar,(1964-1965), vooruit ging in mijn medische toestand, waren die gelukkig niet meer nodig. Zo heb ik toch nog een normale jeugd gekend. Ondanks het frequente gebruik van plastic broeken, heb ik omtrent deze, zoals Adriana dat wel heeft, hier geen terugverlangen voor gehad, bij het zien ervan op latere momenten.. Ik had het ook druk met de middelbare school en verenigingsleven, verkeringen, e.d. Waarschijnlijk weet jij nog niet dat ik.40 jaar lang trompettist was in de plaatselijke fanfare, totdat ik mijn trompet (cornet), in 2004, wegens mijn gezondheid aan de wilgenboom moest ophangen..
Maar toen in 2001 bekend werd dat ik de ziekte van Parkinson had en de neuroloog zei dat, omdat ik al eens eerder een zwakke blaas en maag en darmklachten had gehad en een grote kans op een hernieuwde incontinentie, groter was dan iemand anders met dezelfde ziekte, wist ik precies wat mij te doen stond. Een visie die mijn vrouw en parkinson-verpleegkundige als zeer verstandig betitelden.
Een antwoord op jouw vraag is dat ik inderdaad de laatste was, die bij ons thuis was die luiers en plastic broeken droeg. In verband met onze privacy hingen katoenen luiers en mijn plastic broeken meestal op zolder. Toen woonde ik nog in een groot huis. Ik heb ook al eens gezegd dat ik hierbij nog nooit geplaagd of gepest ben, noch thuis, noch op de lagere school. Mijn ouders ben ik hiervoor natuurlijk buitengewoon erkentelijk. Mijn moeder was blij toen ze vernam dat ik wederom voor plastic broeken had gekozen, in plaats van alleen maar wegwerpmaterialen. Daar schaamde ik mij niet voor. Mijn moeder wist wel raad. Helaas zijn mijn beide ouders al geruime tijd geleden overleden
Henk, hier merk je dat ook ik een bijzondere band met mijn moeder had. Die werkt altijd, of je nu uit vrijwilligheid of uit noodzaak plastic broeken draagt. Als ik zo terug denk aan die periode dan is mijn moeder( altijd al bezorgd om mij geweest. Daarom kreeg ze ook tranen in haar ogen toen ze hoorde dat het noodlot opnieuw over mij heen was gekomen. Gelukkig kon ik met mijn vader, broers en zussen ook goed opschieten. Ik denk dat dit mede komt omdat ik mij niet als een klein kind gedroeg, maar mij zelf verzorgde. En als mij iets niet beviel, dan zei ik er wat van.
Over mijn schaamtegevoel dat ik op mijn tiende levensjaar nog plastic broeken droeg kan ik eigenlijk zeggen dat dit mij dat best nog meeviel, omdat toch veel mensen wisten en zagen waarom dat was. Zo iets kun je niet onder de mat verbergen. Daarom verzweeg ik dit niet, alhoewel ik daar natuurlijk liever niet over praatte. Het allerbelangrijkste dat mijn ouders mij geleerd hadden was, dat ik hierover niet zielig ging doen, maar gewoon met mijn vriendjes en vriendinnetjes bleef spelen en voor mijzelf opkwam, iemand die een eigen menig had. In die situatie vonden zij dat ook heel normaal dat ik er was.. Natuurlijk niet bij intensieve spellen. Voetballen mocht ik überhaupt niet. Dat is ook de reden dat voetbal en andere balsporten mij nu niet interesseert en daardoor eerder een boek lees. Een echte boekenwurm. Daarom ben ik een natuurwetenschapper en wijzer geworden. Zo zie je maar “De sleutel van het heden, ligt in het verleden.”
Misschien is dit een geluk geweest, anders zou ik een stuk agressiever en botter tegenover jou zijn geweest, hetgeen bewezen is rondom de gedragingen van mensen rondom voetbalterreinen. Daarom, Henk, je zeurt niet en je bent niet dom. Ik heb ook die verslagen op andere pagina's ook gelezen, hoe jij daar werd afgeblaft. Bij mij hoef jij daar niet bang voor te zijn.
Henk, ik kan onmogelijk weten, dat als ik nu niet beter had geweten of ik de luierwas zo in de wasmachine had gestopt en buiten had opgehangen, wat ik dan zou doen. Wel kan ik jou zeggen dat plastic broeken door mij met veel respect behandeld worden, omdat deze een nostalgische uitstraling hebben van degelijkheid en de beste manier om droog te blijven. Dit is gebaseerd op de vele jaren van ervaring die ik heb. Omdat ik nu in een appartement in een stad woon heb ik buiten niet zoveel plaats meer om was te drogen, behalve misschien op een gewone droogrek na. Omwille van natuurwetten droog ik ze liever op een donkere en verwarmde kamer. Mijn vrouw zou zich er echter wel voor schamen als ik het in mijn hoofd zou halen om plastic broeken aan het droogrek buiten zou drogen. Neen Henk, dat gebeurt dus niet, en dus ook geen discrepantie tussen ons beide.
Ik doe ontzettend lang met plastic broeken omdat ik ze in de eerste plaats van een zeer goede kwaliteit heb, die ik tevens met zorg onderhoudt. Deze zijn echter bijna 3 keer zo duur als een gewone SGA-broeken. Het is mijn bedoeling om plastic broeken geen 24/7 te dragen. Als ik dat deed zou mijn huid zo naar de knoppen zijn. Daarom moet ik deze afwisselen met papieren wegwerpluiers voor overdag. In uitzonderingen van bedlegerigheid van de afgelopen maanden natuurlijk daargelaten. De thuiszorgverpleegster stond er zelfs op dat ik ze toen droeg. Ze heeft mij trouwens mij deze aangetrokken. Dat vond ik wel een bijzonder mooi moment, echter ik had helemaal geen gêne voor haar. Dat had ze vaker gedaan.
Mijn plastic broeken komen altijd in aanraking met urine, zij het natuurlijk beperkt, wegens de goede opvangcapaciteit van katoenen broekluiers. Het is een foutieve gedachte dat in mijn plastic broeken goudvissen in een aquarium rondzwemmen. Ik heb ongeveer 60 plastic broeken in huis, zowel aantrek- als drukknopmodel, maat XL, Hoge Rug bescherming. Die zijn 5 cm hoger en breder dan SGA- broeken en hebben alle zachte kleuren, blauw, geel, roze, transparant en wit. De meeste kleuren zijn geel en wit. Naar alfabetische volgorde draag ik die. Het wasvoorschrift voor deze broeken luidt dus dat ik altijd 2 of 3, dezelfde gekleurde plastic broeken tezamen was, om het door elkaar lopen van kleuren te voorkomen.
Jij hebt jouw vrouw zover gekregen om jou een plastic broek aan te trekken. Een volgende keer moet je haar proberen over te halen, om er zelf ook een aan te trekken. Dan weet ze hoe dat aanvoelt. Om te voorkomen dat ze afknapt moet ze deze wel over een katoenen luierbroek aantrekken, om een bezwete huid te voorkomen. Want zweet is iets waar alle vrouwen zeer snel van afknappen.
Met mijn voet gaat het nog niet zo, als het zou moeten zijn. Het gips is er wel vrijdag, 25 okt. ervan af gegaan. Gisteren had ik een afspraak met de orthopedisch schoenmaker, omdat mijn drukpunten in mijn schoen veranderd zijn. Ik heb nog veel operatievocht in mijn voet. Daarom worden mij voorlopig orthopedische ,verhoogde pantoffels verstrekt, omdat ik nog geen gewone schoenen mag dragen.
Ik wens jou veel sterkte en plezier toe met jouw prachtige hobby.
Math.
