Hallo Adriana,
IK kan mij vaag herinneren, dat mijn moeder de plastic broeken en katoenen luiers niet samen in de wasmachine deed.. Daar was het water (meestal) veel te heet voor. Neen, ze deed die wassen aan de wasbak of in een emmertje met lauw water, met een beetje groene zeep erbij en een poosje laten inweken. In principe niet veel anders dan ik nu doe.
IK meen mij zelfs nog te herinneren dat mijn ouders, zo tegen 1960-1964, nog geen elektrische wasmachine hadden. Toen hadden ze nog te maken met een zogeheten draaipers. Dat waren 2 rollen waaraan een slinger was bevestigd, waaraan men moest draaien, waartussen de was werd uitgeperst. Inderdaad waste mijn moeder hiermee mijn luierwas in. Maar nooit de plastic broeken. Dat ging altijd met de hand. Gewoon afdrogen met een handdoek. Dan ophangen aan de lijn of op zolder.
.
Op mijn twaalfde had ik ook nog geen idee wat natuurwetten waren. Als iemand mij dat toen gezegd had, dan zou ik dat van hem of haar logischerwijze niet zo gemakkelijk aannemen. Ook ik zou alles in de wasmachine hebben gedaan, op 60° C, of zelfs nog heter om vervolgens alles buiten in de felle zon op te hangen. Gelukkig deed mijn moeder alles in het huishouden, dus ook de luierwas. Je moet bedenken dat het in die tijd heel anders er aan toeging dat tegenwoordig.
Toen ik naar de middelbare school ging, kreeg ik belangstelling over van alles en nog wat om mij heen. Vooral over de natuur en alles over Moeder Aarde: zeg maar “waarom zijn wij er”.. Tussen haakjes, kijk maar eens op YOU TUBE, naar “The Story of planet Earth", (een anderhalf uur durende Engelstalige documentaire van Nat. Geographic- Climate change). En ik heb er tevens een lovend commentaar bij geschreven in het Engels, natuurlijk. Ook op You Tube heb ik Bij muziek van Vangelis, commentaar (11 febr.2014, geschreven over zijn werken van “Message en Hymn”. Dit is ruimtemuziek, mijn lievelingsmuziek.
Ik leerde tijden de lessen scheikunde dat plastics gemaakt zijn van tere en gevoelige stoffen. Dan volgt logischerwijze hieruit dat dit natuurlijk ook voor plastic broeken geldt. In feite staat dit ook op het wasvoorschrift. Hierop staat dat deze nooit in de wasmachine en droger mogen en het liefst niet in de felle zon mogen drogen, en vooral niet met bleekmiddelen in aanraking mogen komen. Op de middelbare school en later leerde ik ook, waarom dat zo is.
Een voorbeeld; Wat dacht je aan welke afschuwelijk grote zwaartekracht plastic broeken in een draaiende centrifuge bloot zal staan? Het water dat tussen het plastic zit kan niet weglopen en zal dan als kogels putten in het plastic slaan. Je moet niet vreemd opkijken als de draad in het elastiek en de lasnaden in de broek, na afloop loslaten. Door die putten zal het plastic uitgerekt en broos worden. .Nu jij dit ook weet, hoop ik dat jij je met deze kennis je voordeel mee zult hebben. Het is geen kattenmoord, maar het spijt mij alleen voor jouw beurs.
Het is natuurlijk prima als de jongens de luierwas ( in geval van nood zelf kunnen doen. Nogmaals, Adriana, alleen katoenen luiers kun je in de wasmachine doen. Doe dat nooit met plastic broeken!! In mijn bericht ergens in januari en in september 2013 en gedeeltelijk bovenstaand, heb ik alternatieven aangedragen, hoe dat dan wel moet.
Ik hoop voor jouw jongens, dat het allemaal goed komt later, indien deze een vrouw hebben. IN dit geval heb ik niet veel vertrouwen aan een relatief begrip als een overtuiging of hoop. . Dit betekent dat het meestal anders is. IK weet precies wat die jongens denken: “ Wij leven nu en de zorgen zijn voor morgen.” Meiden zijn vandaag de dag veel mondiger en zelfstandiger dan voorheen. Die laten zich niet op voorhand in een bepaald rollenpatroon duwen. Snap jij nu eindelijk dat ik in 1965 blij was dat mijn blaas, sterker werd, nadat ik mobieler werd, en geen incontinentiematerialen hoefde te dragen, bijvoorbeeld. op de middelbare school en daarna? Ondanks dat plastic broeken vóór 1965 heb moeten dragen, was ik naderhand ontzettend blij dat niemand dat te weten zou komen, (vooral bij de meiden niet). Althans niet de eerstkomende jaren. Ik denk dat ook voor jouw jongens geldt, want zij hebben de toekomst nog voor zich. Denk daar maar eens over na, in overleg met jouw jongens, natuurlijk.
.
Het mag misschien niet zo fraai klinken als ik zeg dat wij geen kinderen hebben. In onze vroege trouw hebben wij daartoe besloten, omdat wij in 1978 een nieuwbouwhuis gebouwd hebben. Toen moesten wij allebei nog hard werken hiervoor. Kinderen hebben kost nu eenmaal veel geld en kopzorgen. Klein kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, …vul zelf maar in. Wij wilden ook anderen niet opzadelen met de lasten van de opvoeding hiervan. Achteraf zijn wij hartstikke blij dat wij die keuze in 1978 hebben gemaakt, als ik alleen maar aan mijn ziekte denk. Wij hebben nu geen zorgen van opvoeding, kosten, criminaliteit, school.
Overigens kan ik juist wel goed met kinderen omgaan. Jarenlang heb ik voor kinderen, ( en volwassenen), sterrenkundecursussen op een volkssterrenwacht gegeven. Dit was een van mijn leukste tijden in mij leven. Neen, hoor, ik ben geen onderwijzer of leraar geweest, maar ik kon dat wel. Misschien kennen jullie de bekende commentator bij diverse tv-programma’s Govert Schilling wel, als er een nieuwe planeet is ontdekt. Nou, dat is een collega van mij, die ontzettend goed kan praten. Door mijn ziekte kan ik dat niet meer en moest ik helaas afhaken. Alleen de kennis is gebleven en ontwikkelt zich verder.
Terug naar ons verhaal. En wat wil de regering nu? Het wil iedereen laten anticiperen: bijvoorbeeld, zodat de kinderen weer voor hun bejaarde ouders gaan zorgen. Het kabinet kan veel willen maar die snode bezuinigingsplannen gaan niet door. Kinderen gaan vroeg of laat het huis uit en gaan dan hun eigen weg. Begrijp je nu als ik zeg, dat ik blij ben dat ik er geen heb, in dit verband?
Pas achteraf hoorde ik van Cecile dat zij zich rot schaamde dat daar grote witte plastic broeken hingen. Dit zou ik ook hebben als iemand plotseling op bezoek zou komen. Ook om deze reden ben ik extra voorzichtig. Dus die broeken moet je dus ook om die reden, op zolder of op een doucheruimte hangen. Dat had ik haar toen ook gezegd. Ik wist toen al dat je plastic broeken niet buiten op moest ophangen. Toch praatte ik er met haar niet zo graag hierover, want dat zou tegenvragen uitlokken. Je moet bedenken dat ik met haar pas 2 maanden of iets langer nog steeds een broze verkering had. Neen , op dat moment had ik wat anders aan mijn hoofd. Deze verkering duurde ruim een jaar. Omdat ik het in bepaalde punten, het niet eens met haar was, zij vond dan weer dat ik te ver van haar huis woonde, besloten wij er een punt achter te zetten.
Stel je nu eens voor dat deze toestand op jullie van toepassing werd? Natuurlijk heb je daar nu nog geen antwoord op. Maar toch moeten jullie daarop voorbereid zijn inden een meisje voor een van beide jongens onverwacht aan de deur staat. Tegenwoordig zoeken de meiden de jongens wel uit en niet zoals voorheen.
Adriana, het is veel te lang geleden dat ik het merk van de plastic broek gezien had. Neen, dat kan ik mij echt niet meer herinneren. Het heel goed mogelijk dat deze van SGA waren,(witte en kleurige) Ofschoon ik ze wel in mijn handen had bij het afpakken van de waslijn en later op mijn gemak in de veranda ophing aan het wasrek.
Ik heb blijkbaar de gave, dat in een oogopslag kan zien, welk type vrouw ik aardig vind en welke niet. Voor mij hangt dit samen met een open karakter , gevoel voor humor, eerlijkheid, en een vrouw die overal iets van af weet., (opleidingsniveau). Er zijn dus hele categorieën die bij mij meteen zijn afgevallen. Weet je Marly had ook wel door mij, interesse gekregen in de natuurwetenschappen. En wij pasten wel bij elkaar. Met dit voor ogen ging ik in de zomer van 1973 op zoek naar mijn oude schoolvriendin. Misschien als troost want alleen zijn vond ik niks. IK heb haar na die examenfuif in 1969, nog een keer gezien met een ander. Dat was in 1971. Veel later vernam ik dat zij in 1980 gescheiden is van diezelfde jongen. IK weet ook wel dat de wetenschappen niet alles bepalend is voor een relatie. Dat merkte ik aan mijn huidige vrouw, die juist ontzettend veel af weet van belastingwetgeving en smult ervan. Ruim 33 jaar lang werkte zij in een groot administratie kantoor. Dus vullen wij elkaar mooi aan, is het niet? “Op ieder potje past een deksel’.
Een paar maanden nadien, op 23 oktober 1973, leerde ik mijn huidige vrouw, Annie, tijdens een dansavond opnieuw kennen. Wij kenden elkaar vluchtig toen de examens voor het Mulo in 1969 waren. Voor mij was dat Mulo-B, voor haar, Mulo A . (Dit diploma had ik reeds in 1968 behaald.) Naast mij was het gangpad van grote de examenhal en pal daarnaast zat zij. Tijdens de pauzes praatten we met elkaar over hoe het ons vergaan was. Zij zat helaas wel op een andere Mulo-school
.
Bij Cecile thuis, nadat wij verkering kregen in 1972. kwam ik er al eerder achter dat de jongste zus van haar nog in bed plaste. Dat ik dat al wist heb ik al vermeld. Dus, nee, dat ik daar plastic broeken aan de waslijn zag hangen , maakte voor mij op dat moment geen verschil. Ik kon natuurlijk niet weten wat zij op dat moment dacht, en daarom greep ik meteen op een volwassen manier in, door haar te helpen, zonder iets te zeggen hiervan. Ook niet de rest van de dag. Alleen onze verkering werd daardoor misschien wel gunstig beïnvloed, bijvoorbeeld in een grotere aanhankelijkheid
Ik heb mij in mijn goede tijd (1965-2001), nooit geïnteresseerd incontnentiematerialen, ook niet toen mijn broers en zussen zelf later kinderen kregen. Want in die tijd wilde ik vooral loskomen van mijn verleden. Evenzo heb ik op precies dezelfde manier gehandeld tegenover mijn vrouw, tot het jaar 2001. Tegen die tijd was ik bij wijze van spreken, van plastic broeken bijna vergeten hoe zij eruit zagen. Toen zij het toen alsnog vernam, begreep zij mij meteen en maakt er geen enkel punt van.
Maar je hebt gelijk dat er tedere 2 vrouwen, ( Cecile en Susan) in mijn leven zijn waarvan plastic broeken de verbindende factor zijn. Dat tedere, dat vind ik o zo merkwaardig. Dat vind ik ook bij jou terug, meid. Ik ben zo vrij jij, nummer 3 te geven. Je weet dat jouw geheim het mijne is.
Natuurlijk begrijp ik dat jullie achtergrond totaal anders is. Jij bent getrouwd, van Susan weet ik niet of ze überhaupt nog leeft. Cecile had de pech dat zij een jongere zus had, die nog in bed plaste, maar niet verliefd was op plastic broeken. Ik zou heel erg kinderachtig zijn als ik het om die reden uit zou maken. Van haar weet ik eigenlijk niets meer, dan dat ik afscheid heb genomen op een zwoele zondagavond in juli 1973. Uit elkaar gegaan als goede vrienden en nooit meer gezien of iets van haar vernomen.
Wat versta jij onder een vieze luier? Door mijn maag en darmklachten hoopt zich altijd veel gas op in mijn maag, omdat ik deze niet op de normale manier, (winden) de wijde wereld in kan laten gaan. Let wel, gelukkig heb ik hier niet iedere nacht last van, maar toch regelmatig. Als ik moet persen dan komt er altijd urine vrij, maar nog geen ontlasting. En als dat dan toch dreigt te dan ik ga ik meteen naar het toilet. Het antwoord op jouw vraag luidt. IK heb wel een vieze plasluier, maar (goddank) geen poepluier.
Die vergeling van elastieken komt voornamelijk doordat (oudere) plastic broeken in het felle daglicht te hangen te drogen. DE plastic broeken gaan dan kraken en worden hard. Bij mij zijn alleen de oudste plastic broeken een beetje verkleurd. Dat mag ook wel want die heb ik in 2008 gekocht.
IK heb jou al uitgelegd wat het natuurkundig fenomeen hiervan is en wat je moet doen om vergeling en veroudering zo veel mogelijk tegen te gaan. Dit is een van de redenen om gele en andere gekleurde plastic broeken te fabriceren. Na verloop van tijd worden die elastieken een beetje donkerder, wat minder opvalt. Het kan ook helpen de plastic broeken een luieremmer met deksel en met lauw water en zachte groene zeep een tijdje laten inweken. Denk eraan dat je alle zeepresten goed moet wegspoelen. Een zeer belangrijk wapen tegen verkleuring en verharding is et toevoegen van een scheutje schoonmaakazijn aan het laatste spoelwater. Denk eraan dit mag in zuivere toestand nooit direct met plastic broeken in aanraking komen. Doe je dat toch dan branden er onmiddellijk gaten in. Vóórdat de plastic broeken ze in het water legt, moet je eerst een heel klein beetje (20 ml/5liter= vingerhoed/ 5 liter, aan het water toevoegen. Het water wordt dan een beetje zuur. Dit zuur vernietigt alle kalk in het water. Je kunt wel gewone keukenazijn gebruiken maar dan heb je veel meer van dat spul nodig. Keukenazijn is veel minder effectief om alle kalk en magnesiumkristallen in het water te neutraliseren.
VEILIGHEIDSMAATREGELEN. Zorg er vooral voor dat je ook nooit direct in aanraking komt met pure schoonmaakazijn. Niet alleen voor de huid, maar ook voor de kleding geldt dit. Aanraking hiermee leidt tot onmiddellijke verbranding van de huid en tot gaten in de kleding. Houd het gezicht op afstand van de scherpe lucht van het mierenzuur, welke in schoonmaakazijn is verwerkt, in de gaten.
Denk eraan, nooit andere bijtende chemische stoffen, zoals chloor, zoutzuur, ammoniak, natriumhydroxide of waterstofperoxide, gebruiken voor het onderhoud van plastic broeken. Dit zijn schoonmaakmiddelen, gefabriceerd voor andere doeleinden, dan het water te ontdoen van kalk en magnesiummoleculen..In feite is alles wat jij om je heen ziet afkomstig van de natuur. Waar in de natuur…? Van sterrenstof, want wij zijn kinderen van het heelal. Zo zie je maar, dit is voor mij een weet, voor jij een leer. IK kan hier niet genoeg op hameren.
Lieve groeten,
Math.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
